Verongelijkt loopt hij met het weer snel dichtgeplakte zelfportret de trap op.
Ik hoor dat hij naar de zolder loopt; die trap heeft géén vloerbedekking.
Voorzichtig stap ik de keuken in, waar mijn oma driftig in de aardappelen staat te prikken.
Ze maakt puree met pure boter. Geen melk komt eraan te pas.

“Wat denkt hij wel niet; dat lelijke ding wil ik niet in mijnen living . Het is affreus!”

“Allez oma, zo lelijk is dat toch niet, er zit zelfs een gouden kader omheen.”

“Ik wil er niets van weten, voilà, kinneke, zet dit op tafel.”

Het portret van mijn opa waarop hij ongeveer 10 jaar oud is,
hangt sindsdien altijd bij mij in de buurt.
Na elke verhuizing krijgt hij een eervolle plek.
Ook nu kijkt hij naar me als ik op de bank zit.

Mijn opa is zijn bedrijf begonnen na de eerste wereldoorlog.
In België was dat een heftige tijd,
zeker als ‘goede Vlaming’ had je het hard te verduren.
Frans was de voertaal, Wallonië was welvarend.
In Vlaanderen woonden de ‘boerkes’ met weinig inkomsten en veel kinderen.

Mijn opa staat met niets op straat, ontslagen bij Bata.
Ja, die van de schoenen.
Hij heeft een mooie vrouw en een jonge dochter (mijn toekomstige mama);
beiden zijn van hem afhankelijk.

Met een koffer vol strijkijzers stapt hij elke ochtend vroeg in de trein.
Bij de welvarende buurten stapt hij uit: Oudergem, Woluwe, Laken en aan de Naamse Poort.
Hij heeft zijn schoonste kostuum aan: donkergrijs, met een grijs/blauwe ‘cravate’, de door hemzelf gekuiste schoenen en een elegante, grijze hoed. Een echte heer.
Hij belt aan bij de chique art nouveau huizen in de wijk Louise, om zijn ‘fers à repasser’ aan te prijzen.

Hoe lang hij op deze manier zijn zaak heeft opgebouwd, weet ik niet.
Hij heeft tot zijn 89ste met veel plezier gewerkt.
Op zijn eigenzinnige manier geeft hij in de loop der jaren vorm aan zijn leven en aan zijn bedrijf.
Hij is altijd in de strijkijzers gebleven;
daar komen in de loop der jaren allerlei apparaten bij.
Zijn criterium is: als er een stekker aan zit kan ik het leveren.

De grootste kracht van mijn opa zit niet in de kennis van de apparaten,
maar in de manier waarop hij met zijn klanten omgaat.
Hij kent hun thuissituatie, weet welke sigaren meneer Peters lekker vindt (Liberator) en dat Marcel ’s morgens al een pintje drinkt.

Hij is ook een man van principes, hij trekt steevast 2% af van de inkoopfacturen.
Dit omdat hij vindt dat hij er recht op heeft, hij betaalt immers per omgaande.

Wat ik van hem geleerd heb:
Als je op een vriendelijke, warme en respectvolle manier met mensen omgaat heb je relaties en contacten voor het leven.
Dan gun je elkaar ook de opdracht.

Het gaat steeds om de omgang met mensen,
of je nu strijkijzers of persoonlijke ontwikkeling verkoopt.
Je hoeft niet te leuren met je aanbod.
Mensen kopen bij jou op het moment dat ze daar zelf aan toe zijn.
Natuurlijk is het wel belangrijk dat je zichtbaar en herkenbaar bent.

Dat je elke dat de keuze hebt over wat je wel of niet doet.
Je mag je eigen leven vormgeven,
wat een ander daar ook van vindt.
Je mag je eigen standaarden bepalen.
Wat tolereer je wel en wat niet.
Waar zeg je achteloos ja tegen, waar je achteraf spijt van hebt?

Doorzetten loont, al lijkt je situatie nog zo uitzichtloos…
als  je volhoudt en de juiste dingen blijft doen, kom je waar je wil zijn.
Ook al is het doodeng en ben je bang dat het niet gaat lukken.
Vertrouwen houden in dat het goed komt en daarnaar handelen.

Werken tot je 89ste is leuk, mits je dat om je eigen manier mag invullen.
Mijn opa zit elke dag in een goed restaurant, in prettig gezelschap.
Tijdens de uitgebreide driegangenlunches bespreekt hij het leven en doet hij ‘zaken’. (Mijn opa is altijd heel slank gebleven… mocht je nu een rondbuikige man voor je zien).

PS: In de dit verhaal heb jij mij een beetje beter leren kennen.
Je weet nu dat ik van Vlaamse origine ben, sterker nog, ik heb nog steeds mijn Belgische nationaliteit.
Je hebt mijn opa ontmoet, aan wiens lessen ik nog graag terugdenk en deel.
Met deze manier van storytelling kan ook jouw lezer je beter leren kennen zonder dat je het gevoel hebt dat je teveel over jezelf praat of jezelf moet bewijzen.
Dit is één van de onderwerpen waar ik dieper op inga tijdens de training
"In 100 dagen meer klanten."
Benieuwd?
Stuur me een bericht met het woord 'Story' en ik neem contact met je op.